نظرات ياداشت معلم ايراني يــــا سخن گوي خارجي...؟؟؟!

باسم رب الشهداء
و جنگ با اولين گلوله آغاز شد.
اما...
با آخرين گلوله، پايان نيافت.
اينک، به ظاهر همه چيز عاديست.
اما هنوز،
دختري با تنهايي اش گلاويز است
پسري هر شب در خلوت اطاقش اشک مي ريزد
مردي به پاهايش مي انديشد،و روزهاي گرد گرفته خاکريز را مرور مي کند
هنوز لبخند يک قاب مي تواند ،زني را تکيده کند.
آري، قطنامه تنها کاغذ ها را سياه مي کند.
و جنگ همچنان جريان دارد...
.